सुर्य जैसा नभी उगवला ।
अंधकाराचा नाश झाला ।
तैसा तूं हृदयीं प्रकटला ।
जीव झाला विश्वव्यापी ॥२१॥– संत तुकडोजी महाराज
ग्रामगीता – अध्याय पहिला २१
Category: ग्रामगीता
ग्रामगीता – अध्याय पहिला २०
यासीच पाहिजे सूर्यकिरण ।
अनेक मार्ग दिसती दूरून ।
अनुभवया आपुलें चिंतन ।
ध्येय – प्राप्तिरूपाने ॥२०॥– संत तुकडोजी महाराज
ग्रामगीता – अध्याय पहिला १९
तूंची खरा निश्चयी अविनाशी ।
कधीकाळांही न ढळशी ।
सर्व गुणज्ञान तुझेपाशी ।
हवे ते ते लाभती ॥१९॥– संत तुकडोजी महाराज
ग्रामगीता – अध्याय पहिला १८
तारकेवरि दृष्टि धरली ।
तीचि स्वयें क्षणांत उडाली ।
तैसी गति होईल आमुची भली ।
विशाल मार्गी ॥१८॥– संत तुकडोजी महाराज
ग्रामगीता – अध्याय पहिला १७
उजेडाकरितां काजवे धरावे ।
भुललिया मार्गी परतों जावें ।
तेथे स्वसंवेद्य कैसे व्हावें ।
निर्भयपणे ? ॥१७॥– संत तुकडोजी महाराज
ग्रामगीता – अध्याय पहिला १६
दुजा कोणा शरण जावें ।
तरी सर्वांगीण शक्ति केंवि पावें ?
एकेकाचे चरण धरावे ।
तरी वेळ जीवा फावेना ॥१६॥– संत तुकडोजी महाराज
ग्रामगीता – अध्याय पहिला १५
हें जेव्हां अनुभवा आलें ।
तेव्हाच ’ अल्पज्ञ आम्ही ’ कळलें ।
म्हणोनि तुझ्या नामी वेधलें ।
चित्त सर्वतोपरी ॥१५॥– संत तुकडोजी महाराज
ग्रामगीता – अध्याय पहिला १४
कष्टासाठी कोणी मरो ।
प्रतिष्ठेसाठी आम्हीच उरों ।
लोभासाठी कुणाहि स्मरों ।
होतें ऐसें ॥१४॥– संत तुकडोजी महाराज
ग्रामगीता – अध्याय पहिला १३
दुसर्याची उणीव पाहतां हसणें ।
दुसर्याची आपत्ति पाहून पळणें ।
दुसर्याचें वैभव देखोनि जळणें ।
होतें ऐसें ॥१३॥– संत तुकडोजी महाराज
ग्रामगीता – अध्याय पहिला १२
परि आम्ही वंचित दर्शनासि ।
परसुखें आनंद कुठला आम्हांसि?
आपुल्या स्वार्थे अल्पसंतोषी ।
मानतो स्वर्ग ॥१२॥
– संत तुकडोजी महाराज