सुर्य जैसा नभी उगवला । अंधकाराचा नाश झाला । तैसा तूं हृदयीं प्रकटला । जीव झाला विश्वव्यापी ॥२१॥ – संत तुकडोजी महाराज

यासीच पाहिजे सूर्यकिरण । अनेक मार्ग दिसती दूरून । अनुभवया आपुलें चिंतन । ध्येय – प्राप्तिरूपाने ॥२०॥ – संत तुकडोजी महाराज

तूंची खरा निश्चयी अविनाशी । कधीकाळांही न ढळशी । सर्व गुणज्ञान तुझेपाशी । हवे ते ते लाभती ॥१९॥ – संत तुकडोजी महाराज

तारकेवरि दृष्टि धरली । तीचि स्वयें क्षणांत उडाली । तैसी गति होईल आमुची भली । विशाल मार्गी ॥१८॥ – संत तुकडोजी महाराज

उजेडाकरितां काजवे धरावे । भुललिया मार्गी परतों जावें । तेथे स्वसंवेद्य कैसे व्हावें । निर्भयपणे ? ॥१७॥ – संत तुकडोजी महाराज

दुजा कोणा शरण जावें । तरी सर्वांगीण शक्ति केंवि पावें ? एकेकाचे चरण धरावे । तरी वेळ जीवा फावेना ॥१६॥ – संत तुकडोजी महाराज

हें जेव्हां अनुभवा आलें । तेव्हाच ’ अल्पज्ञ आम्ही ’ कळलें । म्हणोनि तुझ्या नामी वेधलें । चित्त सर्वतोपरी ॥१५॥ – संत तुकडोजी महाराज

कष्टासाठी कोणी मरो । प्रतिष्ठेसाठी आम्हीच उरों । लोभासाठी कुणाहि स्मरों । होतें ऐसें ॥१४॥ – संत तुकडोजी महाराज

दुसर्‍याची उणीव पाहतां हसणें । दुसर्‍याची आपत्ति पाहून पळणें । दुसर्‍याचें वैभव देखोनि जळणें । होतें ऐसें ॥१३॥ – संत तुकडोजी महाराज

परि आम्ही वंचित दर्शनासि । परसुखें आनंद कुठला आम्हांसि? आपुल्या स्वार्थे अल्पसंतोषी । मानतो स्वर्ग ॥१२॥ – संत तुकडोजी महाराज